این نوشته با نگاهی به دو مجموعه‌ی احلام شِبلی، هنرمند فلسطینی، نشان می‌دهد چطور شِبلی با پرهیز از دراماتیک کردن در فرم و همچنین محتوای عکس‌هایش مسیری خلاف جهت نسبت به بازنمایی‌های پرشمار صورت گرفته از فلسطین را در پیش می‌گیرد.

شیوا علینقیان دانش‌آموخته‌ی انسان‌شناسی فرهنگی است. او هنگام نگارش پایان‌نامه‌ی دکتری‌اش درباره‌ی برساخت هویت مادرانه درمی‌یابد که نباید تجربه‌ی مادری خود را نادیده بگیرد و از این رو شیوه‌ی خودمردم‌نگاری را برای پیش‌برد کار انتخاب می‌کند. او در این نوشته از تجربه‌‌‌هایش در این مسیر و نگاهش به مقوله‌ی خودمردم‌نگاری می‌نویسد.