گفت‌وگوها

سماء عماد ابواللبن هنرمند جوانی فلسطینی و اهل غزه است. او در «آشپزخانه‌ی نسل‌کشی» از کلاژ برای مستندسازی و آرشیو تجربیات مردم غزه در جنگ نسل‌کشانه‌ای که به نکبه‌ی دوم شهرت یافته استفاده می‌کند و بر رابطه آنها با غذا و زمین سوخته در هنگامه‌ی آوارگی اجباری و گرسنگی تحمیلی تمرکز می‌کند.
در بخش اول مصاحبه، عاصم رفیقی عکاس، نویسنده و محقق مستقل پاکستانی از مسیر شکل‌گیری نگاه انتقادیش به خبرنگاری برای رسانه‌های جریان اصلی و سیاست بازنمایی در عکاسی خبری گفت. در ادامه‌ی مصاحبه، او بیشتر درباره‌ی نقش معرفت‌شناسی اروپامحور در بازتولید این سازوکارها و چالش‌ها و امکانات پیش روی هنرمندان و عکاسان، به‌ویژه در جنوب جهانی، برای مواجهه با این سازوکارها صحبت می‌کند.
عاصم رفیقی در کراچی متولد و بزرگ شده است. او عکاس، نویسنده و محقق مستقلی است که اکنون حرفه‌ی سابق خود – خبرنگاری برای رسانه‌های جریان اصلی – را با دیدی انتقادی می‌نگرد. شاید بتوان اساس کار او را نقد سیاست بازنمایی در عکاسی خبری و خبرنگاریِ به‌اصطلاح بشردوستانه پنداشت. سرآزاد با عاصم به گفتگو نشست تا با دیدگاه‌های انتقادی او درباره‌ی روایت‌های حاضر‌-آماده‌‌ در رسانه‌ها و سازوکارهای آنها بیشتر آشنا شود.
آشیت (۲۰۲۰) فیلمی از پینار اوگرنچی، هنرمند ساکن برلین، است که به سفارش داکیومنتای پانزده ساخته و برای اولین بار در آن دوسالانه به نمایش درآمد. اوگرنچی، که در اکثر آثار ویدئومحورش به موضوع کوچ اجباری می‌پردازد، در این فیلم به تاریخچه‌ی شهر زادگاه پدرش نگاه می‌کند. سرآزاد در مصاحبه با این هنرمند به بررسی این فیلم و مسیری پرداخته است که به تمرین هنری شکل می‌دهد.